Ο πιστωτικός κίνδυνος είναι ο κίνδυνος απώλειας λόγω του δανειολήπτη που δεν αποπληρώνει το δάνειο. Πιο συγκεκριμένα, αναφέρεται στον κίνδυνο ενός δανειστή να διακόψει τις ταμειακές του ροές όταν ένας δανειολήπτης δεν πληρώνει το κεφάλαιο ή τους τόκους. Ο πιστωτικός κίνδυνος θεωρείται υψηλότερος όταν ο δανειολήπτης δεν διαθέτει επαρκείς ταμειακές ροές για να πληρώσει τον πιστωτή, ή δεν διαθέτει επαρκή περιουσιακά στοιχεία για εκκαθάριση για την αποπληρωμή του πιστωτή. Εάν ο κίνδυνος μη πληρωμής είναι υψηλότερος, ο δανειστής είναι πιο πιθανό να απαιτήσει αποζημίωση με τη μορφή υψηλότερου επιτοκίου.
Η πίστωση που επεκτείνεται συνήθως έχει τη μορφή δανείου ή εισπρακτέου λογαριασμού. Στην περίπτωση ενός απλήρωτου δανείου, ο πιστωτικός κίνδυνος μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα την απώλεια τόσο των τόκων όσο και του απλήρωτου κεφαλαίου, ενώ στην περίπτωση ενός απλήρωτου εισπρακτέου λογαριασμού, δεν υπάρχει απώλεια τόκων. Και στις δύο περιπτώσεις, το συμβαλλόμενο μέρος που χορηγεί πίστωση μπορεί επίσης να επιβαρύνεται με πρόσθετα έξοδα είσπραξης. Επιπλέον, το μέρος στο οποίο οφείλονται τα μετρητά ενδέχεται να υποστεί κάποια διαταραχή στις ταμειακές του ροές, το οποίο μπορεί να απαιτήσει ακριβά χρέη ή ίδια κεφάλαια για την κάλυψη.
Ο πιστωτικός κίνδυνος είναι ένα μικρότερο ζήτημα όπου το μικτό κέρδος του πωλητή από μια πώληση είναι αρκετά υψηλό, δεδομένου ότι διατρέχει τον κίνδυνο απώλειας μόνο στο σχετικά μικρό ποσοστό ενός εισπρακτέου λογαριασμού που αποτελείται από το δικό του κόστος. Αντίθετα, εάν τα μικτά περιθώρια είναι μικρά, ο πιστωτικός κίνδυνος γίνεται σημαντικό ζήτημα.
Ο πιστωτικός κίνδυνος είναι ένα ιδιαίτερο πρόβλημα όταν ένα μεγάλο μέρος των πωλήσεων με πίστωση συγκεντρώνεται με μικρό αριθμό πελατών, καθώς η αποτυχία οποιουδήποτε από αυτούς τους πελάτες θα μπορούσε να επηρεάσει σοβαρά τις ταμειακές ροές του πωλητή. Παρόμοιος κίνδυνος προκύπτει όταν υπάρχει μεγάλο ποσοστό πωλήσεων με πίστωση σε πελάτες εντός μιας συγκεκριμένης χώρας και η χώρα αυτή υφίσταται διαταραχές που επηρεάζουν τις πληρωμές που προέρχονται από αυτήν την περιοχή.
Υπάρχουν διάφοροι τρόποι για τον περιορισμό του πιστωτικού κινδύνου. Μια εταιρεία που σκέφτεται την επέκταση της πίστωσης σε έναν πελάτη μπορεί να μειώσει τον πιστωτικό της κίνδυνο πιο άμεσα, λαμβάνοντας ασφαλιστική πίστωση σε τιμολόγια που έχουν εκδοθεί στον πελάτη (και μπορεί ακόμη και να είναι σε θέση να χρεώσει τον πελάτη για το κόστος της ασφάλισης). Μια άλλη εναλλακτική λύση είναι να απαιτούνται πολύ σύντομοι όροι πληρωμής, έτσι ώστε ο πιστωτικός κίνδυνος να υπάρχει για ένα ελάχιστο χρονικό διάστημα. Μια τρίτη επιλογή είναι να εκφορτώσετε τον κίνδυνο σε έναν διανομέα παραπέμποντας τον πελάτη στον διανομέα. Μια τέταρτη επιλογή είναι να απαιτείται προσωπική εγγύηση από κάποιον που διαθέτει σημαντικούς προσωπικούς πόρους.
Ένας δανειστής που θέλει να μειώσει τον πιστωτικό κίνδυνο μπορεί να το πράξει αυξάνοντας το επιτόκιο για τυχόν δάνεια που εκδίδονται, απαιτώντας ουσιαστική εξασφάλιση ή απαιτώντας μια ποικιλία συμβάσεων χρέους που του επιτρέπουν να καλέσει το δάνειο εάν παραβιαστούν, και να αναγκάσει τον πελάτη να εξοφλήσει το χρέος προτού του επιτραπεί να δαπανήσει χρήματα για άλλες δραστηριότητες (όπως η πληρωμή μερισμάτων)
Παρόμοιοι όροι
Ο πιστωτικός κίνδυνος είναι επίσης γνωστός ως προεπιλεγμένος κίνδυνος.
