Η αρχή της αυτοτέλειας των χρήσεων είναι η ιδέα ότι θα πρέπει να καταγράφετε τις λογιστικές συναλλαγές κατά την περίοδο στην οποία πραγματοποιούνται πραγματικά, παρά την περίοδο κατά την οποία πραγματοποιούνται οι ταμειακές ροές που σχετίζονται με αυτές. Η αρχή της αυτοτέλειας των χρήσεων αποτελεί θεμελιώδη απαίτηση όλων των λογιστικών πλαισίων, όπως οι γενικά αποδεκτές λογιστικές αρχές και τα διεθνή πρότυπα χρηματοοικονομικής αναφοράς.
Παραδείγματα σωστής χρήσης της αρχής του δεδουλευμένου είναι:
- Καταγράψτε τα έσοδα όταν τιμολογείτε τον πελάτη και όχι όταν ο πελάτης σας πληρώνει.
- Καταγράψτε μια δαπάνη όταν την επιβαρύνεστε, παρά όταν την πληρώνετε.
- Καταγράψτε το εκτιμώμενο ποσό των επισφαλών χρεώσεων όταν τιμολογείτε έναν πελάτη και όχι όταν γίνεται εμφανές ότι ο πελάτης δεν θα σας πληρώσει.
- Καταγράψτε τις αποσβέσεις για ένα πάγιο περιουσιακό στοιχείο κατά τη διάρκεια της ωφέλιμης ζωής του, αντί να το χρεώσετε στα έξοδα κατά την αγορά.
- Καταγράψτε μια προμήθεια στην περίοδο κατά την οποία ο πωλητής την κερδίζει, και όχι την περίοδο στην οποία τον πληρώνει.
- Καταγράψτε τους μισθούς κατά την περίοδο που κερδίσατε, αντί για την περίοδο που καταβλήθηκε.
Όταν εφαρμόζεται σωστά, η αρχή της αυτοτέλειας των χρήσεων σάς επιτρέπει να συγκεντρώνετε όλες τις πληροφορίες εσόδων και εξόδων για μια λογιστική περίοδο, χωρίς τις στρεβλώσεις και τις καθυστερήσεις που προκαλούνται από τις ταμειακές ροές που προκύπτουν από τη συγκεκριμένη λογιστική περίοδο.
Η καταγραφή συναλλαγών σύμφωνα με την αρχή της αυτοτέλειας των χρήσεων ενδέχεται να απαιτεί τη χρήση εγγραφής στο ημερολόγιο της δεδουλευμένης. Ένα παράδειγμα μιας τέτοιας καταχώρησης για πώληση με πίστωση είναι:
